کمتر از 11 ساعت تا تحویل سال جدید وقت دارم و صدای تیک تیک ساعت، یعنی آخرین ساعت ها و دقایق یک سال داره سپری میشه. الان نمی دونم باید خوشحال باشم یا ناراحت. الان وقت حساب و کتابه؛ شاید دیگه هیچ وقت بهم این فرصت داده نشه که خودم به حسابم رسیدگی کنم. نمی دونم قراره سال دیگه چه اتفاقی برام بیفته؟! چقدر از اتفاقات سال آینده بازتاب عملکرد امسالمه؟! نمی دونم امسال چقدر پیش رفتم و چقدر پس رفت کردم-البته نه اینکه ندونم، خوب هم می دونم امسال با خودم چه کردم! ولی همون بهتر که فقط یادش در گوشه ذهنم باقی بمونه- فقط می دونم امسال برام یک دنیا تجربه بود، به تعداد روزهای عمرم تجربه کسب کردم. شاید بعضی هاش تلخ بود، آنهم خیلی تلخ. ولی الان که بهش فکر می کنم خدا رو شکر می کنم که فقط در حد یک تجربه بود و نتونست سرنوشتم رو رقم بزنه. کاش همیشه تجربه هامون به جای خوبی ختم میشد، کاش می شد همه چیز رو تجربه کرد و بعد تصمیم گرفت کدوم راه رو رفت ...
بی خیال همه اینا، کاش لحظه مرگ هم از یک سال قبل با ماه و روز و ساعت و دقیقه و ثانیه توی صفحه اول تقویم، کنار لحظه تحویل سال نقش می بست...
قرار ما: لحظه تحویل سال، کنار آینه و قرآن، با زمزمهی «یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر الیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال» به استقبال تحولی بزرگ می رویم، تحول طبیعت و انسان ...
ای که با فرا رسیدن بهار زمین را جانی دوباره می بخشی با ظهور منجیات «حول حالنا الی احسن الحال»
تسنیم